O medio terrestre

O medio terrestre, malia ser tan só o 14% do territorio do Parque, é obxecto de estudo continuo e de importantes labouras de conservación, pois constitúe o terreo con maior uso público. Neste senso, as tarefas de conservación van encamiñadas fundamentalmente á protección e mellora da flora das illas.

Dúas especies emblemáticas do Parque Nacional, Cytisus insularis -única especie endémica do Parque- e Corema album, foron obxecto dun programa de reprodución ex-situ, a fin tanto de salvagardar o acervo xenético das poboacións, como de asegurar a propia persistencia das mesmas, pois o estado de decaemiento e falta de vigor mostrado por ambas especies nos últimos dous anos chegou a ser preocupante.

As revisiones do estado fitosanitario das masas forestales seguíronse realizando como vén sendo habitual, exceptuando a incorporación por primeira vez dun seguimiento acerca da existencia do nematodo do piñeiro, o cal, afortunadamente, acadou resultados negativos.

RECUPERACIÓN DE ECOSISTEMAS INSULARES AUTÓCTONOS NO PMTNIAG 

Coas obras que estamos acometendo, estamos a restaurar os ecosistemas insulares autóctonos presentes no Parque Nacional das Illas Atlánticas mediante a eliminación de plantacións de especies exóticas invasoras, as cales repercuten afectando negativamente ao estado de conservación dos hábitats e poboacións de especies silvestres, alterando a rica biodiversidade de flora e fauna e os hábitats/espazos onde estes se desenvolven.

As especies exóticas invasoras son consideradas o 2º factor que maior incidencia ten na perda de biodiversidade e na redución de fornecer servizos por parte dos ecosistemas naturais. Estas son especies introducidas que desprazan as especies autóctonas, as cales cumpren de forma equilibrada no espazo-tempo distintas funcións ecosistémicas como a retención de solo, a protección do réxime hídrico, a intervención na polinización, a formación xunto a outras especies dos ecosistemas naturais presentes nesta xeografía, e todo elo ademais, conforma a nosa paisaxe tal e como a entendemos.

O descontrol destas especies exóticas invasoras mostran o desequilibrio que causan nos ecosistemas propios ao romper co control natural de especies patóxenas, a afección doutras especie autóctonas e o seu desprazamento ou afogamento, ca perda de riqueza de especies de plantas vasculares, fungos, líques, invertebrados, anfibios, réptiles, aves e mamíferos,.. polo que a prevención e control das mesmas debe sustentarse como recoñece a Unión Europea.

O ecosistema terrestre insular do Parque Nacional, acompañado dunhas peculiares características ambientais determina un diferenciado cortexo florístico e faunístico que debemos protexer. Sen embargo a acción humana exercida sobre os sistemas insulares especialmente nos últimos 300 anos afectou negativamente os compoñentes da biodiversidade insular, ca notable acción perturbadora que supuxo a introdución directa ou indirecta de especies exóticas, que lograron establecerse e expandirse ca consecuente transformación nas distintas illas do planeta, e nas illas que conforman o Parque Nacional. 

En Galicia inda que carecendo de censos completos e definitivos de especies, estimase a presencia no medio mariño e terrestre de máis de 10.000 especies, das cales ao redor de 450 posúen status legal de protección derivada da normativa europea, estatal e autonómica. O número de especies protexidas no PNMTIAG é de 191 especies, que se corresponden con 12 plantas e algas, 16 invertebrados, 7 peces, 3 anfibios, 13 réptiles, 123 aves e 17 mamíferos.

Sen unha resposta conxunta da administración e a sociedade non será posible unha resposta racional e eficaz ante esta grave problemática ambiental.